In het hofje achter de Oude Vest in Leiden hangt een serene rust. Hoewel het al laat in het jaar is, bloeien er nog passieflora’s, vlinderstruiken en hortensia’s. Op het pad ligt een kinderfietsje. Het is er nagenoeg stil, alleen in de verte klinken gedempte stemmen. Het zijn de vertalers Saskia van der Lingen en Marie-José Wijntjes. “De rust die hier hangt,” zegt Van der Lingen, “heeft ons bij het vertalen geïnspireerd.” Een ironische opmerking zo blijkt later: met z’n tweeën vertalen betekent vooral achter de eigen computer versie op versie maken.